Tydzień Języka Polskiego

   Dni od 4 do 8 marca 2013 r. to czas, w którym pochylamy się nad różnymi aspektami mowy polskiej: ortografią, gramatyką i poezją. Zapraszamy do szalonej przygody z językiem polskim! W następnym tygodniu galeria zdjęć i relacja z zaplanowanych działań.

   Oto zagadnienia, na których skupimy się w tych dniach:

Z pozdrowieniami

Kraina Poetyckich Inspiracji
przedstawia:

Jesteś, jakim się wymyślisz! Chciałbym zaprosić Was do lektury wiersza Pudełko zwane wyobraźnią Zbigniewa Herberta.
   Bardzo często narzekamy, krytykujemy otaczających nas ludzi, dosłownie wszystko się nam nie podoba. Nuda, stagnacja, szarość codzienności, nijakość upływających dni. TO BŁĄD! Dlaczego? Szkoda czasu na krytykę, szkoda naszych sił i zdolności. Nie musimy się wcale oglądać na tych, którzy, krytykując, nie robią nic w kierunku poprawy takiego stanu rzeczy. Każdy jest kowalem własnego losu! To od nas samych zależy, jak będzie wyglądało nasze życie. Mamy wpływ na to, jak się uczymy, mamy wpływ na to, co ciekawego będziemy robić po południu w szkole, w domu lub na podwórku. JESTEŚ, JAKIM SIĘ WYMYSLISZ! Nie narzekaj więc już na nudę i szkołę, na szarość i nijakość mijających dni. Weź się do roboty: działaj, wymyślaj, twórz, zakładaj, miej marzenia, bądź!
   Do tego właśnie zaprasza podmiot liryczny wiersza Zbigniewa Herberta. Nie ma w nim informacji charakterystycznych dla zaproszenia. Nie wiemy nic o dacie i miejscu, te elementy musisz sam uzupełnić. Co to znaczy? To znaczy, że Ty, który mieszkasz na tej czy innej ulicy, w tej czy tamtej miejscowości, jesteś zaproszony do marzeń, ba, więcej – do ich realizacji. Podmiot liryczny daje Ci wzór. Wystarczy zastukać, zaświstać, chrząknąć, zamknąć oczy, a otaczający nas świat zacznie się zmieniać: z dębowego klocka wyskoczy kukułka, pojawi się rzeka, miasto, śnieg, księżyc. Innymi słowy – powstanie lepszy, stworzony przez nas świat.
   Na początku może być ciężko. Najpierw przecież wyskakuje ptak, kukułka, nic więcej. Ale ta kukułka wywoła drzewa – jedno, dwa, pięć, dziesięć, trzysta, tysiąc. I stanie las, w którym pełnia życia:
 

   Świat stwarzany w utworze (pamiętaj, że to tylko wzór) rośnie, powiększa się. Rzeka na mapie jest jak niebieska nić, która łączy góry i doliny z morzem, tworząc coś znacznie większego niż kukułkę i las.
 

   Sprawa wygląda poważnie. Zastukaliśmy palcem w ścianę. Tylko to. Nic więcej. Dzieją się rzeczy wielkie, powstaje świat, realizujemy marzenia, budujemy, tworzymy, działamy, jesteśmy, nie nudzimy się. Ów świat zaczyna pochłaniać wszystkie narzekania i krytykę. Plamista i pręgowana kukułka, zielony las, niebieska rzeka, barwne doliny, żółte domy z okienkami jak oczka w kostce do gry wypierają to, co nas zniechęcało swą szarością. A teraz?
 

   Nadchodzi zima, pada śnieg, który gasi nie pomarańczowo-czerwone płomyki ognia, lecz zielone płomyki drzew, gdyż oglądane z oddali przypominają właśnie płomyki: szerokie u dołu, wąskie u wierzchołka. Płonąca, bo czerwona od pokrywających ją dachówek wieża kościoła lub ratusza oraz płonące dachy domów gasną.
 

   „Pod śniegiem jest noc”, to znaczy, że pod białym puchem jest czarna ziemia. Ale może to także znaczyć coś innego. Spoglądamy w nocy przez okno, nie widzimy nic poza obszarami oświetlonymi lampami. A jak to wygląda w zimie, gdy na ziemi leży śnieg? Widzimy wówczas wszystko. A jeśli świeci jeszcze księżyc, „błyszczący zegar na szczycie”, którego białe oko przypomina oko polującej sowy, noc staje się podobna dniowi. Tak więc oto dostaliśmy przykład tworzenia świata, przykład marzeń, które na kartce papieru stają się rzeczywistością. Pomysły rodzą się w głowie, czyli tytułowym pudełku, w wyobraźni.
   Teraz Ty – otwórz swoje pudełko i pozwól wyskoczyć Twojemu dobru, uśmiechowi, pomysłom na lepsze dziś i jutro. Jutro i dziś mieniące się tysiącami barw.